کاشت حلزون شنوایی و نقش برنامه توان بخشی متعاقب آن در ارتقاء هوش کلامی و غیرکلامی کودکان ناشنوای ۹-۶ ساله مرکز کاشت حلزون شنوایی فارس

سابقه و هدف: کودکان ناشنوا مستعد تأخیر گفتار و زبان هستند. تأخیر در رشد زبان خود می تواند بر رشد و استعداد تحصیلی آن ها از یک طرف و سازگاری و تعاملات اجتماعی آن ها از طرف دیگر اثرات نامطلوب داشته باشد. یک راه مناسب جهت رشد زبان و گفتار کودکان ناشنوا، استفاده از کاشت حلزون شنوایی است. هدف اصلی مطالعه حاضر ارزیابی پیش رفت کودک در زمینه مهارت های زبانی مانند رشد اطلاعات عمومی، حساب، واژگان و درک به دنبال جراحی و توان بخشی بود.   مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مداخله ای نیمه تجربی است که در سال 88-1387 در مرکز کاشت حلزون شنوایی فارس انجام شد. برای این منظور ابتدا آزمون ریون بر روی کلیه کودکان مرکز کاشت حلزون شنوایی فارس که حداقل 6 سال سن داشتند و 3 سال از زمان جراحی آنها می گذشت اجرا شد و سپس 23 نفر که دارای شرایط تحقیق بودند، انتخاب شدند و بخش کلامی آزمون وکسلر بر روی آنها اجرا شد.   یافته ها: به دنبال عمل جراحی و برنامه توان بخشی بعد از آن سطح هوش کلامی کودکان کاشت حلزون شنوایی شده افزایش یافت ولی به اندازه کودکان نرمال هم سن خودشان نرسید. از جمله فاکتورهای اثر گذار در این مورد سن کودک و سطح تحصیلات خانواده بود. لازم به ذکر است که بین هوش کلامی و غیر کلامی هم بستگی معنا داری دیده نشد.   نتیجه گیری: هر چند که کاشت حلزون شنوایی در ارتقاء هوش کلامی، و رشد شناختی فرد اثر بسزایی دارد اما بهتر است برای این که نتیجه بهتری از اقدامات درمانی گرفته شود این عمل در سنین پایین تری صورت پذیرد.